O dobrach osobistych słyszymy najczęściej wtedy, gdy omawiane są sytuacje wymagające interwencji prawnej. Mówi się wówczas o naruszeniu dóbr osobistych, ale co ciekawe – większość obywateli nie do końca rozumie, co oznacza takie sformułowanie. Korzystamy z takiego określenia na wyczucie, nie znając jego dokładniej definicji.

Dobra osobiste i ich naruszenie

Nie znając definicji dóbr osobistych, nie możemy jednoznacznie określić, że rzeczywiście doszło do ich naruszenia. Tyle tylko, że książkowa definicja tego pojęcia nie istnieje, nie jest jednoznacznie określona w przepisach prawa. To oczywiście nie oznacza, że w kwestii dóbr osobistych musimy poruszać się po omacku, przyjmuje się bowiem, że dobra osobiste to wszystkie dobra niemajątkowe, które przysługują każdej osobie fizycznej oraz prawnej, związane z samym jej istnieniem. Tak definiowane dobra osobiste znajdują odniesienie do przyjętych przez społeczeństwo wartości, takich jak indywidualność i godność człowieka.

Do kategorii dóbr osobistych można zatem zaliczyć wolność, swobodę sumienia, ale również prywatność korespondencji czy nietykalność mieszkania. Dobrem osobistym jest również zdrowie, wizerunek, nazwisko i pseudonim, twórczość artystyczna i naukowa. Wszystko to w jakiś sposób określa człowieka, czyni go taką osobą, jaką jest. Naruszenie tychże dóbr powoduje mniejszy lub większy dyskomfort.

Jak reagować w przypadku naruszenia dóbr osobistych?

Przede wszystkim należy wymagać zaniechania działań, które naruszają nasze dobra osobiste. Jeżeli naruszenie było znaczne i dotkliwe, możliwe jest żądanie naprawienia skutków naruszenia dóbr osobistych, co odbywa się poprzez złożenia oświadczenia, wypłatę odszkodowania albo przekazanie  pewnej kwoty na cel charytatywny.